قن

فارسی

ریشه لغت

• گیرش‌شده از بهاری: غن

آوایش

• /قُن/

اسم

قن

1. به معنی فرود آمدن و نشستن هر چیزی که در آسمان است، بویژه پرندگان.
2. قُن: در گویش گنابادی برای ابراز نارضایتی بکار میرود یعنی وقتی میخواهند بگویند کسی ناراضی و ناخشنود است و اعتراض دارد میگویند قن میزند. زر زر با عصباینت، اعتراض کردن کسی را با خشم گویند.