قندیل ناودان

فارسی ویرایش

ریشه‌ لغت ویرایش

  • عربی

آوایش ویرایش

  • /قَن/دیل/

  اسم ویرایش

قندیل

  1. رشته‌ای باریک از یخ که معمولا زیر ناودان پدید می‌آید.
  2. شمع، چراغ، چلچراغ که می‌آویزند. وسیله‌ای که از سقف می‌آویزند و در آن چراغ یا شمع تعبیه می‌کنند.
  3. معرب کندیل، چراغ، چراغدان، شمعدان که از سقف آویزند.

زبان دیگر ویرایش

نیاهندوایرانی

  1. (قدیم): وسیله‌ای میان تهی برای محافظت تیر تیروکمان.
    قندیل ممکن است تصحیف شده قاندیل به معنی زبان معیار باستان زبان‌خون یا زبان‌خونین باشد.

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن