قندیل
فارسی
ویرایش
ریشه لغت
ویرایش- عربی
آوایش
ویرایش- /قَن/دِیل/
اسم
ویرایش
قندیل
- رشته‌ای باریک از یخ که معمولا زیر ناودان پدید می‌آید.
- شمع، چراغ، چلچراغ که می‌آویزند. وسیله‌ای که از سقف می‌آویزند و در آن چراغ یا شمع تعبیه می‌کنند.
- معرب کندیل، چراغ، چراغدان، شمعدان که از سقف آویزند.
برگردان‌ها
ویرایش| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
زبان دیگر
ویرایشنیاهندوایرانی
- (قدیم): وسیله‌ای میان تهی برای محافظت تیرِ تیروکمان.
- قندیل ممکن است تصحیف شده قاندیل به معنی زبان معیار باستان زبان‌خون یا زبان‌خونین باشد.
منابع
ویرایش- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن