لولو

فارسی

ریشه شناسی

• سومری

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ لولو دارد

آوایش

• [لولو]

اسم

لولو

1. از تمدن‌های ایرانی اواسط هزاره سوم تا هزاره اول پ. م. نواحی شهرهای کنونی میاندواب٬ بانه٬ سلیمانیه٬ سنندج و سرپل‌ذهاب به معنی بسیط بدین نام موسوم بودند.

   قبایل لولویی ظاهرا بخش وسیعی از کوهپایه‌های علیای رود دیاله تا دریاچه اورمیه را اشغال کرده بودند. در زبان‌هوری موسوم به لوّلو بودند.

2. لولو :(lwlw) در گویش گنابادی یعنی دستشویی داشتن ، شاش ، نام یک دیو باستانی که از نام آن برای ترساندن کودکان برای نرفتن به تاریکی یا فضولی نکردن استفاده میشده است ، دیوی که کودکان را در جاهای خلوت و تاریک تنها گیر می آورد و میخورد.
3. شکل موهومی که بچه را با آن بترسانند.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6

––––