ماهرخ

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /ماه/رُخ/

اسم خاص

ماهرخ

1. از اسامی زنانه قدیم، ترجیحا دختر ایرج و ماه‌آفرید در شاهنامه.

   مرا آن ماهرخ را ز سر تا به پای/ تو‌گفتی مگر ایرجستی بجای «فردوسی»

منابع

• شاهنامه