مبطون

(مَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. کسی که به درد شکم مبتلی شود.
2. مبتلی به اسهال مزمن.
3. کسی که همواره از او باد و غایط خارج شود و به اندازة یک نماز فرصت و مهلت نداشته باشد، چنین شخص باید برای هر نماز یک وضو بگیرد.

منابع

• فرهنگ لغت معین