مبغض

(مُ غَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. دشمن داشته، مورد کینه.
2. ناپسند داشته، مکروه ؛

جمع

1. مبغضین.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مُ غِ) (اِ

1. کینه ور، دشمن ؛

جمع

1. مبغضین.

منابع

• فرهنگ لغت معین