متبع

(مُ تَّ بَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. آن چه که در پی آن رفته باشند؛ کسی یا چیزی که ازو پیروی کنند؛ پیشوا، مقتدا.

جمع

1. متبعین.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مُ تَّ بِ)

1. در پی رونده، پیرو.

جمع

1. متبعین.

منابع

• فرهنگ لغت معین

عربی

(اِ