مجبوب

(مَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. خصی کرده.
2. در علم عروض جب انداختن هر دو سبب «مفاعلین» است، «مفا» بماند، فعل به سکون لام به جای آن بنهند و فعل چون از «مفاعلین» منشعب باشد، آن را مجبوب خوانند یعنی خصی کرده به سبب آن که هر دو سبب از آخر آن انداخته‌اند.

منابع

• فرهنگ لغت معین