مجوس

فارسی

مجوس

(جمع): مجوسان؛ زرتشتی، پیرو دین زرتشت، آتش‌پرست، ثنویت، غیر اهل کتاب؛ نامی که عرب مسلمان به زرتشتیان داده بودند.
مجوس برخلاف تصور عربی نیست بلکه با زبان یونانی‌باستان قرابت دارد و پسوند ئوس مختص زبان یونانی باستان است. مج اشتقاق روشنی ندارد گمان نمی‌رود با مجد همسان باشد محتملا تصحیف شده مگ است.
احتمالا یک بدعت و آیین التقاطی مانند آیین مزدک که نام پیامبری در زمان ساسانیان بود که با کیش مزدکیان قاطی کیش زرتشت شد.
ترکیب (اسم، صفت) [معرب، مٲخوذ از آرامی، مٲخوذ از اوستایی] مختصات (مَ) [ معر. ] (ص .)

––––

*نویسه انگلیسی
انگلیسی: majus یونانی باستان: magus سنگ نبشته بیستون: maguš