محجور

(مَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. شخص بالغی که توانایی ذهنی کافی ندارد و به حکم دادگاه زیر سرپرستی شخص دیگری قرار می‌گیرد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

ward

• insolvent
• incapable
• interdict
• incapacitate