محصن

(مُ صَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. مردی که ازدواج کرده باشد، مرد زن دار.

جمع

1. محصنات.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مِ صَ)

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. قفل
2. زنبیل.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مُ حَ صِّ)

1. استوار گرداننده.
2. در حصن کننده.
3. گرداگرد شهر را برآورنده.

جمع

1. محصنین.

منابع

• فرهنگ لغت معین

عربی

(اِ

برگردان‌ها

انگلیسی

adultery