اصطلاح بسیار باستانی، احتمالا مربوط به دوران تجزیه پیشه‌ها به دو بخش شبانی و زراعی. این کلمه از صدای بره یا بزغاله تقلید شده و بیشتر در میان جماعت دامدار رایج بوده است.
اصطلاحات چوپانی نظیر مده، مدی، مدیه، مدیو، مادیو جمله‌گی اشاره به قوم ماد یا قومی کهن‌تر دارند که به شغل گله‌داری و دامداری اشتغال داشتند.
