مرابحه

(مُ بِ حِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. مرابحة

مصدر متعدی

1. سود دادن، نفع دادن.
2. ربح گرفتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین