مرجز

(مُ رَ جَّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. کسی که برایش شعری در بحر رجز خوانده شده.
2. سبک یکی از اقسام نثر و آن چنان است که کلمات دو عبارت هم وزن باشند نه هم سجع ؛ م

قید

نثر مسجع و نثر مرسل (عادی)

منابع

• فرهنگ لغت معین