مسجد

فارسی

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ مسجد دارد

آوایش

• /مَسجِد/----/مسجد (جمع مساجد)

اسم

مسجد

1. جایی که مسلمانان در آن نماز می‌خوانند یا مراسم دینی انجام می‌دهند.
2. در باور ملسمانان خانه خدا، محل عبادت. اما مفهوم باستانی آن از بن و جد غافل زیستن است، از اجداد غفلت زده بودن است و از دو کلمه مَس- جد تشکیل شده و مس را باید همان مست تلقی نمود، جد نیز نیاکان است و مفهوم کلی اصطلاح مردم یا جماعت خواب زده است.

ریشه شناسی۲

• پارسی باستان

1. از مزگت فارسی باستان.

مَزگِت به معنی خانه‌ی بزرگ که در زبان تازی بگونه ی « مسجد » درآمد . فریدون جنیدی در این باره این واژه می نویسد : بت پرستان تازی سجده نداشتند ، و نیایش آنان بت ها را ، با کوبیدن دو سنگ بیکدیگر انجام می گرفت ، چون مزگت فارسی ( که هنوز در کردی مِزگُوت ، و در تالشی مَزگَت خوانده می شود ، و در نوشته های نخستین همه جا « مَزگتِ آدینه » بجای « مسجد جامع » آمده است ) ، در زبان بگونه ی مسجد در آمد ، از آن « سَ جَ دَ » را برآوردند .

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: mosque en ایتالیایی: moschea it عربی: ar مسجد فرانسوی: mosquée fr ایتالیایی'moschea پارسی باستان: mæsdʒed

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین