مشئوم

(مَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مشؤوم (اِمف.)

1. نامبارک، بدیمن.

جمع

1. مشائیم.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مَ)

ریشه‌شناسی

• عربی

مشؤوم (اِمف.)

1. نامبارک، بدیمن.

جمع

1. مشائیم.

منابع

• فرهنگ لغت معین