مشتهر

(مُ تَ هَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. مشهور، معروف.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مُ تَ هِ)

1. شهرت دهنده.

منابع

• فرهنگ لغت معین

عربی

(اِ