مصدری

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَصدَری/

صفت نسبی

مصدری

1. مربوط به مصدر. یای مصدری.

حاصل مصدر

مصدری

1. مصدر بودن، گماشته.

   مصدر به خانه فرستادن و به کار کلفتی و رخت‌شویی ... وادار ساختن و دیگر اسرار مگو از مسائل مصدری در خانه فرمانده بود.‌«جعفر شهری»

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: infinitival

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن