مصرع

(مُ صَ رَّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. بیتی که هر دو مصراعش قافیه دار باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

hemistich

• ballade