مصطبه

فارسی

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /مص/تبه/

صفت

مصطبه

1. به مفهوم باستانی آن تب کردن مَس یا مست. به‌صورت واژگون تب مست.

   الواح آشوری هشتصد و هفتصد پیش از میلاد از کشور یا قبیله کوچک مسّی نام می‌برند که پیرامون دریاچه ارومیه ساکن بودند.

زبان دیگر

• عربی

اسم

مصطبة

1. سکو، تخت.
2. محل اجتماع مردمان.
3. جایگاه گدایان.
4. میخانه، میکده.

منابع

• فرهنگ لغت معین