مصمت

(مُ مَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. چیزی که داخلش پر باشد.
2. زخمی که از اندرون پر شده و دو لب آن به هم آمده باشد.
3. دربسته.
4. دیوار بی درز.
5. اسبی که رنگ‌های پوستش با هم مخلوط نباشد.
6. جامد از ابریشم خالص و کمرنگ.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مُ مِ)

1. خاموش، ساکت.

منابع

• فرهنگ لغت معین

عربی

(اِ