مضارع‌ساده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مُضارعِ/ساده/

اسم مرکب

مضارع‌ساده

1. (ادبی): در دستور زبان، فعل مضارعی که از بُن مضارع و شناسه ساخته می‌شود و «می» و «بـ» همراه ندارد، مانند: گویم، گویی، گوید.

مترادف‌ها

• مضارع، مضارع اخباری، مضارع التزامی، مضارع مستمر، مضارع ملموس

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن