مضمن

(مُ ضَ مَّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. در ضمن آمده.
2. بیتی که معنی آن موقوف به بیت بعد باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین