مفاصا

(مُ)

عربی

1. مفاصاة

مصدر متعدی

1. تسویه حساب کردن.

اسم

1. سندی که پس از رسیدگی به حساب شخصی یا مالیات مؤدی مبنی بر تسویه حساب او به وی داده می شود.

فارسی

ریشه‌شناسی

• هندی

1. ~حساب صورت تفریغ محاسبه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

quits

• quietus
• acquittance
• quittance