مفر

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَفَرّ/

اسم

مَفَرّ

1. گریزگاه، جای‌گریز.

زبان دیگر

• بهاری

اسم

مَفَر

1. مترادف نوبت در زبان فارسی، زمانی صرف می‌گردد که یک آرواره‌لق اجازه حرف زدن به کسی ندهد.

   مَفَر ورِرِ بَی‌یع!

   نوبت میده مگه!

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس