مفضض

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مُفَضضّ/

صفت

مفضض (قدیم)‎

1. نقره اندود شده، نقره‌کاری شده. سیم اندود.

   اجازه داشتند که بر اسب‌های خود مفضض بزنند و برای اسب خویش یراق مفضض فراهم کنند «خداوند الموت»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین