مقامه

(مَ مَ یا مِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. مقامة

اسم

1. مجلس، محل نشستن.
2. گروهی از مردم.
3. نوشته - ای ادبی با نثر فنی همراه با صنایع بدیعی و اشعار و امثال.

منابع

• فرهنگ لغت معین