منزه
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- عربی
آوایش ویرایش
- /مُنَزَّه/
اسم ویرایش
منزه
- پاکیزه، مقدس.
- پاک کننده.
- پاک داننده.
- در تصوف: سالکی که ذات حق را به صفت تنزیه شناسد و از حیثیت ظهور در مناظر ندیده و ندانسته باشد.
صفت ویرایش
––––
برگردانها ویرایش
ترجمهها
|
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین