منید

فارسی

ریشه‌ لغت

• شاهنامه

آوایش

• /مَنید/

اسم

منید

1. با من هستید، همراه من هستید.

   شما گر همه کینه‌دار منید/ و گر دوست‌دارید و یار منید. «فردوسی»

منابع

• فرهنگ شمس/ شاهنامه