فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • نیاهندوایرانی

آوایش ویرایش

  • /مَن/

  ضمیر ویرایش

من

  1. ضمیر شخص منفصل، اول شخص مفرد.
  2. (روان‌شناسی): یکی از سه بخش روان در نظریه روانکاوی مقابل من‌ برتر و نهاد.

ریشه‌ واژه:

بر گرفته از حالت اضافه در فارسی باستان manā در فارسی میانه man ضمیر مالکی اول‌شخص، در فارسی نو بعنوان ضمیر فاعلی و مالکی، هر دو بکار می‌رود. 



در گویشهای فارسی:

mo, men, ma,

در سایر زبانهای ایرانی:

adam: فارسی باستان، azem: اوستایی ad:در فارسی میانه ساسانی an : در فارسی میانه مانوی amen: در هورامی، men: در مازندرانی، az: در کرمانجی، تالشی، ولاتی (برخی گویشها)، a: در سمنانی mn: در کردی سورانی ima: در لرستانی، کردی جنوبی

واحد وزن ویرایش

  1. از واحدهای سنتی برای وزن که مقدار آن در زمان‌ها و مکان‌های مختلف، متفاوت بوده است، اغلب برابر با سه کیلوگرم. در زبان‌های بین النهرین، اکدی و سومری این واحد بکار رفته‌است. از ریشه اولیه نا معلوم.
  2. سوراخی وسط شاهین ترازو که زبانه ترازو را از آن بگذرانند.

––––

برگردان‌ها ویرایش

  1. ضمیر اول شخص مفرد

م۵

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین