موصل

(مُ وَ صَّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. پیوند کرده شده، وصل شده.
2. آن است که همة حروف یک مصراع یا یک بیت را بتوان به هم متصل کرد و سر هم نوشت، متصل الحروف. م

قید

1. مقط

منابع

• فرهنگ لغت معین

1. رساننده، پیوند دهنده.

منابع

• فرهنگ لغت معین