مَلیک

فارسی

ریشه‌ لغت

• دهش‌شده به عربی: ملیک

آوایش

• /مَلیک/

اسم

ملیک

1. نام یک قوم و قبیله زراعت پیشه و بسیار بَدَوی در شهر باهار.

   بکارند و ورزند و خود بدروند/ به گاه خورش سرزنش نشنوند. «فردوسی»

2. صاحبان و مالکان املاک زراعی، سِقِرله.

واژه‌های مشتق شده

• مَلیکه، ملکی، ملائک، مَلک، ملکوت

منابع

• فرهنگ شمس