مُر

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• مر

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /مُر/

صفت نسبی

مُر

1. پهلوان، جنگجو، مبارز طلبی که وقتی شکمش سیر باشد همه موانع را از میان برمی‌دارد. ایرانیان دوران فریدون اینچنین پهلوانان را مُر می‌نامیدند.

   پرستیدن مهرگان دین اوست.....تن‌آسانی و خوردن آیین اوست (شاهنامه)