فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • فارسی

آوایش

ویرایش
  • /مِیش/

میش

  1. (جانوری): گوسفند ماده.
    چو جشنی بُد این روزگار بزرگ/ شده در جهان میش پیدا ز گرگ «فردوسی»

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه