فارسی

ویرایش

ریشه‌ لغت

ویرایش
  • پهلوی

آوایش

ویرایش
  • /مِیغ/

میغ

  1. ابر، سحاب، ابر سیاه، مه.
    ز گَرد سواران هوا بست میغ/ چو برق درخشنده پولاد تیغ «فردوسی»

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه