فارسی ویرایش

ریشه‌ لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /نِفْرین/

  اسم ویرایش

نفرین

  1. دعای بد، لعنت.
    هر آنکس که او جز برین دین بود/ ز یزدان و از مَنش نفرین بود «فردوسی»

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه