نفس‌انسانی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /نَفس/اِنسانی/

اسم مرکب

نفس‌انسانی (فلسفه‌قدیم)‎

1. نیرویی در انسان که منشاء سخنگویی و خردورزی است.

   این کتاب در بیان سلوک راه دین ... و تربیت نفْس انسانی ... بر پنج باب و چهل فصل بنا می‌افتد. «نجم رازی»

مترادف‌ها

• نفس، نفس حیوانی، نفس بهیمی، نفس اماره، نفس لوامه، نفس حسی، نفس سبعی

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن