نواب

(نَ وّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. بسیار نیابت کننده.

اسم

1. عنوانی که در زمان صفویه و قاجار به شاهزادگان اطلاق می‌شد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(نُ وّ)

ریشه‌شناسی

• عربی

جمع

1. نائب ؛ وکیل‌ها، گماشتگان.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

nabob