نگاه‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /نِگاه/کردن/

اسم مرکب

نگاه کردن

1. برای دیدن چیزی بینایی خود را بکار بردن، نگریستن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
آلمانی: ----- اسپانیایی: ----- انگلیسی: look ایتالیایی: ----- پرتغالی: ----- روسی: ----- فرانسوی: ----- ایتالیایی: guardare

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن