هتک‌ستر کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /هَتکِ/ستر/کردَن/

اسم مرکب

هتک‌سترکردن (قدیم)‎

1. هتک‌ستر.

   چهارم آنکه هتک‌‌ستر مستحاق نکند، به افشا و اظهار آن، «خواجه نصیر طوسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن