هندوایرانی

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [هند/وَ/ایرانی]

اسم خاص

هندوایرانی

1. یعنی بخشی از مردم هندی و ایرانی تبار، که ظاهرا نژاد و زبان مشترک داشتند.

   هندوایرانی‌ها به زبان هندوایرانی که شاخه‌ای از زبان هندواروپایی بود و اکنون زبان فارسی نماینده آن است، متکلم بودند.

منابع

• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6