وجه‌امری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /وَجهِ/اَمری/

اسم مرکب

وجه‌امری

1. (ادبی): در دستور زبان، صورتی از فعل که وقوع امری یا داشتن یا پذیرفتن حالتی را طلب میکند، مانند بخور، بدار، بشو.

---

برگردان ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: imperative
• imp

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن