فعل
(فِ عْ)
فارسیویرایش
ریشه‌شناسیویرایش
مصدر متعدیویرایش
- انجام دادن، رفتار کردن.
(اِم
صفتویرایش
- عمل، رفتار.
اسمویرایش
- کلمه‌ای که دلالت بر انجام کار یا وقوع حالتی در یکی از زمان‌ها می‌کند.
منابعویرایش
- فرهنگ لغت معین
اسمویرایش
- دستور زبان:فعل
برگردان‌هاویرایش
- ایتالیایی
اسمویرایش
اسمویرایش
- انگلیسی
- verb
- action
- act
- wist
- verbalization
- verbal noun
- tense
- stood
- shall
- semiosis
- linking verb
- knew
- intransitive
- interplay
- interactive
- interaction
- gotten
- gerund
- do
- adverb
- woven
- wore
- woke
- were
- verbify
- trodden
- transitive
- took
- throve
- threw
- swollen
- swam
- stuck
- strode
- stolen
- staid
- sprung
- spoken
- spat
- smote
- slunk
- slung
- shorn
- shook
- rang
- pluperfect
- modal auxiliary
- lit
- left
- led
- leant
- interactive mode
- interaction point
- inflection
- hung
- hove
- ground
- grew
- got
- gone
- flung
- flew
- did
- can not
- borne
- being
- be
- bade
- won
- vying
- verbalize
- trod
- taught
- stank
- spake
- slew
- sent
- saw
- said
- ipso facto
- interactive query
- deverbative
- been
- bad
- allomorph
- tying
- told
- tacet
- stunk
- stung
- strung
- spun
- spelt
- soul
- sold
- shalt
- sank
- ran
- met
- lost