ولی

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /وَلی/

حرف ربط

ولی

1. استثناء را رساند: اما، ولیکن.

   ولی ممکن است تصحیف شده ولِه باشد و در زبان معیار باستان به معنی دهنده است؛ آنکه عادت به دادن دارد مانند دست و دل باز؛ مترادف عله یعنی دستیار، کمک حال و این واژه اخیر مترادف با علی است.

صفت

وَلیُ

1. پدر، دوست، یار. نگهبان.
2. کسی که عهده‌دار انجام کارهای کس دیگر باشد.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین