پرمایه

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /پُر/مایِه/

صفت مرکب

پرمایه

1. پُربها. خردمند، دانشمند. نجیب، اصیل. مال‌دار، ثروتمند. خطیر، جلیل.
2. قلم مویی که نوک آن پرپشت باشد.

اسم

1. نام یکی از دو برادر فریدون که نام دیگری کیانوش نام داشت.

   یکی بود ازیشان کیانوش نام/ دگر نام پرمایه شاد کام «شاهنامه»

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: enrichment enrich

منابع

• فرهنگ لغت معین
• شاهنامه