پریش

فارسی

پَ

صفت

1. پریشیده؛ پریشان.
2. پراکنده؛ متفرق.
3. به‌بادداده (به‌صورت اضافه): زلفِ پریش.
4. (بن مضارعِ پریشیدن) = پریشیدن
5. پریشان‌کننده؛ پریشنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): خاطرپریش، خاک‌پریش.