پید

فارسی

پیَّدَ :(piiada) در گویش گنابادی یعنی پیاده ، بدون وسیله سواری و حمل و نقل

اسم

1. بی فایده، بی ارزش.
2. تار و مار.

منابع

• فرهنگ لغت معین