پیزوری

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• پیزری

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /پیْزوْری/

صفت نسبی

پیزوری

1. زپرتی، درپیتی، آدمی که زار و نزار و مثل علف خشکیده باشد.

   پیزور به علف‌های زرد و خشکیده‌ای گویند که برای پر کردن پالان الاغ‌ها به کار می‌رفته و همچنین پوشال‌های نازکی بوده که بین اشیاء شکستنی جای می‌دادند تا نشکند.

2. در گویش گنابادی یعنی بی‌عرضه، بی‌کفایت، نالایق، ناتوان، کسی که به هیچ دردی نمیخوره و فقط باعث درد سر برای دیگران میشه.

مثال

1. (ترپند)؛ پیزور تو پالان کسی کردن: یعنی کسی را الکی باد و بزرگ و گُنده کردن یا دنده دادن به کسی.

––––

برگردان‌ها

نویسه انگلیسی
انگلیسی: pizori