پیلان

فارسی

ریشه‌ لغت

• شاهنامه

آوایش

• /پِیلِ/آن/

اسم مرکب

پیلان

1. جمع پیل، فیل‌ها، که بطور اغراق‌آمیز حکیم ابوالقاسم فردوسی در اشعارش لحاظ نموده که شاید از نامه باستان اینگونه اکتشاف نموده است.

   همان پیش پیلان تبیره زنان/ خروشان و جوشان و پیلان دمان «فردوسی»

واژه‌های مشتق شده

• ژنده‌پیل، ژنده‌پیلان

منابع

• شاهنامه