چاوش

(وُ)

فارسی

چاْوُشْ :(chawosh) در گویش گنابادی یعنی آواز ، آوازخوانی ، خواندن ، خوانندگی کردن

ریشه‌شناسی

از اصل چاوش خوان یا چاوشگر به معنی خواننده آواز پیشاپیش کاروان، از فعل چاویدن «بلند آواز خواندن، چهچه زدن، بانگ کردن پرندگان». تلفظ صحیح آن می بایست چاوِش باشد ولی در گویش عامیانه چاوُش تلفظ می شود.

اسم

1. پیشرو لشکر و قافله.
2. کسی که پیشاپیش قافله یا کاروان زایران حرکت کند و آواز خواند.
3. حاجب.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

apparitor

• beadle